La
joie, le bonheur [ความร่าเริง,
ความยินดี, ความสุข]
: La
joie, le bonheur [ความร่าเริง,
ความยินดี, ความสุข]
:
- Les élèves
sont contents de leurs résultats. Ils
sourient. [นักเรียนดีใจกับผลการเรียนของตน]
[พวกเขายิ้ม] (v. sourire =
ยิ้ม)
- Elles sont heureuses d'être ensemble. Elles rient
beaucoup. [พวกหล่อนมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน] [พวกหล่อนหัวเราะกันใหญ่]
(v. rire = หัวเราะ)
- Je suis enchanté de faire votre connaissance. [ผมยินดีที่ได้ทำความรู้จักกับคุณ]
- Je suis ravi de participer au concours. [ผมดีใจที่ได้เข้าร่วมการประกวด]
- Ça me plaît. [ฉันชอบ]
La tristesse [ความเศร้า]
:
- Ils se sentent
tristes parce qu'ils vont bientôt se quitter. [พวกเขารู้สึกเศร้า
เพราะจะต้องจากกันในไม่ช้า]
(v. se sentir = รู้สึก)
- Elle est malheureuse car personne ne l'aime. Elle
pleure toute seule. [หล่อนไม่มีความสุข เพราะไม่มีใครรักหล่อน]
[หล่อนร้องไห้อยู่คนเดียว] (v.
pleurer = ร้องไห้)
- Elle a le chagrin. [หล่อนมีความเศร้า
ความไม่สบายใจ]
La colère [ความโกรธ]
:
- Phanpimon rentre toujours
tard. Ses parents sont furieux contre elle. [พรรณพิมลกลับบ้านช้า]
[พ่อแม่ของเธอโมโห]
- Ne te fâche pas. Elle a dit ça parce qu'elle
t'aime. [อย่าโมโหสิ] [หล่อนพูดอย่างนั้นเพราะรักเธอ]
(v. se fâcer = โกรธ, โมโห)
- Nous n'avons pas bien travaillé, notre professeur est en colère.
[เราไม่ตั้งใจเรียน ครูของเราโกรธ]
- Si mon père le sait, il ne va pas être content
! [นี่ถ้าพ่อฉันรู้เรื่องนี้ พ่อคงไม่พอใจแน่นอน]
- J'espère que tu ne m'en veux pas. Je suis venue vite,
tu sais ! [หวังว่าเธอคงไม่โกรธฉันนะ ฉันรีบมาแล้วนะ เธอรู้ไหม]
(v. en vouloir à qqn =
โกรธ, เคือง)
La peur [ความกลัว]
:
- Nonglak a très
peur des examens. Ça la rend malade
! [นงลักษณ์กลัวการสอบมาก] [มันทำให้หล่อนไม่สบาย] (v.
avoir peur = รู้สึกกลัว), (v.
rendre qqn + adj. = ทำให้(ใคร, อะไร) เป็น...)
- Mon père conduit vite. Ça me fait peur. [พ่อฉันขับรถเร็ว]
[มันทำให้กลัว] (v. faire peur à
qqn = ทำให้กลัว)
- Elle n'aime pas dormir toute seule : elle craint la nuit.
[หล่อนไม่ชอบนอนคนเดียว] [หล่อนกลัวยามคํ่าคืน(ความมืด)]
(v. craindre = กลัว, เกรงกลัว)
- Sa fille rentre tard, la mère l'attend avec angoisse.
[ลูกสาวกลับบ้านช้า แม่ของเธอรอด้วยความกังวล]
- Kanya a peur de parler devant la classe. Elle a le
trac, elle tremble de peur. [กัญญากลัวการต้องออกมาพูดหน้าชั้นเรียน]
[หล่อนประหม่า] [หล่อนตัวสั่นด้วยความกลัว] (v.
trembler = สั่น, ไหว)
La surprise [ความประหลาดใจ]
:
- Je suis surpris
de voir Phaapphim sur la connexion d'internet après minuit.
[ฉันแปลกใจที่เห็นภาพพิมพ์เชื่อมต่ออินเทอร์เนตหลังเที่ยงคืน]
(être surpris(e) = รู้สึกประหลาดใจ)
- Soraya a eu une bonne note en fraçais, Ça a surpris
son professeur. [โสรยาได้คะแนนดี วิชาภาษาฝรั่งเศส] [มันทำให้ครูรู้สึกแปลกใจ]
(v. surprendre qqn = ทำให้ประหลาดใจ)
- Ça m'étonne qu'elle se souvienne encore de
moi. [ฉันแปลกใจที่หล่อนยังจำฉันได้] (v.
étonner qqn = ทำให้ประหลาดใจ)
- Ça me surprend que tous mes élèves deviennent
sérieux et qu'ils travaillent vraiment bien. [ฉันรู้สึกประหลาดใจ
ที่นักเรียนทุกคนของฉัน ตั้งใจเรียนขึ้น และเรียนได้ดีจริงๆ]
- Ce n'est pas possible ! [เป็นไปไม่ได้]
- C'est pas vrai ! [ไม่น่าเชื่อ]
- Ça alors ! [โอ้ ไม่น่าเชื่อ,
(อย่างนี้) ได้ไง !]
- Quoi ! [อะไรน๊ะ !]
- Comment ! [อะไรน๊ะ !]
- Ah bon ? [งั้น เหรอ ?]
L'ennui [ความเบื่อหน่าย]
:
- J'en ai assez
! [ฉันเบื่อ !]
(en avoir assez (de) = รู้สึกเบื่อ)
- Pornpet est seule à la maison, elle s'ennuie : elle
ne sait pas quoi faire. [พรเพชรอยู่บ้านคนเดียว หล่อนเบื่อ(ตัวเอง)
: หล่อนไม่รู้จะทำอะไรดี]
(v. s'ennuyer = เบื่อ[ตัวเอง])
- Je déteste les dimanches, je trouve que les dimanches sont
ennuyeux. [ฉันเกลียดวันอาทิตย์ ฉันเห็นว่ามันเป็นวันที่น่าเบื่อหน่าย]